Niemcewicz ukazując w kontrastowy sposób obie postaci chciał uwidocznić czytelnikom zarówno pozytywne cechy bohaterów, jak i ich złe postępowanie, którego nie powinniśmy popełnić. Poprzez postać Szarmanckiego poeta ukazał obraz negatywnego obywatela, który niewiele interesuje się własnym krajem, a na dodatek nie zgadza się na jakiekolwiek reformy państwowe. Jest zapatrzony w siebie i swoje trofea miłosne, którymi chwali się niesmacznie. Nie liczą się dla niego wyższe uczucia, a wręcz przeciwnie, daje mu satysfakcję to, że „złamie" serce jakiejś niewinnej istocie. Na uwadze ma jedynie wartość posagu, nic poza tym. Będąc w opłakanym stanie finansowym jest chętny poślubić Teresę, po to tylko, aby wzbogacić się finansowo. Jego przebiegłość i zakłamanie ujawniają się przez rozmowę ze Starościną, gdy opowiada o tym, że bardzo mocno kocha Teresę i liczy się dla niego jedynie uczucie miłości. Jednak pod koniec utworu jego prawdziwa postać zostaje ujawniona i wszystko wychodzi na jaw, że zależało mu jedynie na pieniądzach, a nie na miłości. Okazuje się więc, że taki człowiek jak Szarmancki jest samolubnym, zapatrzonym we własne interesy zarozumialcem, dla którego ważniejsze są gry i zabawy hazardowe niż miłość do bliskich i swojej ojczyzny.

Zupełnie odmienną postacią jest przedstawiciel obozu reform Walery, syn Podkomorostwa i wierny amant Teresy. Poeta przedstawia go jako wzór godny naśladowania. Walery jest miłym człowiekiem, kochającym swoją ojczyznę i udzielającym się w interesach państwa jako poseł stronnictwa patriotycznego. Jest przykładem pozytywnego obywatela kraju, który kładzie interesy swego państwa ponad wszystko. Kocha swój kraj i chce dla niego jak najlepiej, więc dąży do reform. Poza tym jest wierny swej wybrance życia Teresie, jednak nie może być szczęśliwy, gdyż są bez ślubu, a na dodatek rodzice chcą wydać ją za mąż za podstępnego Szarmanckiego. Nie upada jednak na duchu i wierzy, że w końcu będą razem i nikt im nie przeszkodzi w doskonaleniu uczucia miłości. Walery jest również bardzo uczciwy i prawy, nie interesują go pieniądze, a na dowód tego wyrzeka się posagu w razie małżeństwa z Teresą. Tak więc jest on zupełnie inną postacią niż Szarmancki, a przez to, jest idealnym wzorem godnego i uczciwego obywatela.

Julian Ursyn Niemcewicz ukazując dwa zupełnie różniące się zupełnie charaktery Walerego i szarmanckiego pozwolił czytelnikowi na wybór między tym co dobre, a tym co złe. Myślę, że większość osób zgodzi się z tym, że Walery jest bez wątpienia pozytywnym przykładem bohatera, do którego Szarmancki w ogóle nie może się porównywać.